Verwachtingen
Ze wilden een Labrador. Dat zou de ideale kindervriend zijn, makkelijk in de omgang, sociaalvaardig, vrolijk en vriendelijk. Ze waren er van overtuigd dat de opvoeding een fluitje van een cent was. Deze honden zijn geleidehond, hulphond, lief karakter, hoe moeilijk kan het zijn? Toch zag ik al snel barstjes in het prille geluk, want het hondje gedroeg zich niet zoals men had verwacht. Het sprong en het hapte en had weinig aandacht. Dan ga je nóg weer verder doorvragen om er achter te komen wáár precies de schoen wringt. Er waren in het gezin te veel kapiteins op 1 schip, iedereen deed zijn eigen ding, er werd veel te veel toegestaan en iedereen dacht dat het allemaal wel mee zou vallen, dat het vanzelf wel goed zou komen. Immers, een Labrador is toch een makkelijke hond? Maar ondertussen werd het gedrag van het hondje steeds dwingender en groeide bij ons als instructeurs ook de frustratie. Het heeft echt een paar duidelijke gesprekken en extra begeleiding gekost om alle neuzen in dezelfde richting te krijgen en alle gezinsleden er van te overtuigen dat ook ‘makkelijke’ hondjes duidelijke (bege-)leiding nodig hebben en dat een geduldige, consequente opvoeding voor elke hond geldt, ongeacht het ras. Hooguit heb je als eigenaar voor bepaalde rassen nog wat meer geduld en doorzettingsvermogen nodig.
Iedereen in hun omgeving lachte wat schamper: “Wie begint er nu aan een Beagle?!” “Die luisteren toch nooit, die kun je niet opvoeden en loslopen kun je helemaal wel vergeten”. Gelukkig waren de eigenaren net zo eigenwijs als dit ras de naam heeft en hebben ze doorgezet. Een tikkie sceptisch, dat wel, kwamen ze op cursus. Al dat negatieve, blijf dan maar eens sterk in je schoenen staan. Maar ze gingen ervoor en slaagden als zo’n beetje de beste van de klas! Daarop volgende cursussen ook met succes doorlopen en ze blijven de hond steeds weer leuke uitdagingen bieden en dat loslopen is overigens geen probleem. Als ze hadden geluisterd naar de beste stuurlui die aan de wal al hun, vast goedbedoelde, adviezen gaven, dan hadden ze nooit zo intens kunnen genieten van deze geweldige hond!
Ze had een windhondje, een Whippet. “Zacht karakter, kan niet los want dan gaan ze jagen en ze houden niet van water”. Zacht karakter klopt als een bus, liever dan lief en luisterde goed. Vanaf dag 1 lekker los mee in het bos, bleef keurig in de buurt en is nog nooit buiten gezichtsafstand geweest. Bleek helemaal balletjes-gek en als een bal in het water ging, dook ze erachter aan. Stel dat mevrouw zich aan het verwachtingspatroon had gehouden: de hond altijd aan de lijn, nooit met water in contact…. Wat hadden ze dan allebei een hoop plezier gemist!!
Ze was onzeker, kon ze wel meedoen aan het examen? Het ging nog zo slecht…vergeleken met de vorige hond, die kon álles, daar kon ze mee lezen en schrijven! Wat ze even vergat was dat de vorige hond volwassen was en dit ging om een jong hondje van net 15 weken! Gelukkig begreep ze dat het niet eerlijk was om van een jong hondje dezelfde verwachtingen te hebben en dat als ze rustig door ging op deze wijze ze straks weer hetzelfde zou bereiken.
Vol verwachting klopt ons hart, we zijn in blijde verwachting. Als we ons goed voorbereiden, goed laten voorlichten en even na gaan denken of onze verwachtingen wel kloppen, of ze niet moeten worden bijgesteld, dan blijven we blij! Pas als we beseffen dat alles afhankelijk is van onze perceptie, dan mogen we verwachten dat een hond ook aan onze verwachtingen zal voldoen.
Veronica van Ameijde